تاریخچه رایحه در جمهوری اسلامی ایران
تاریخچه رایحه در جمهوری اسلامی ایران
ایجاد و فعالیت با بو یک رشته سابق و بهتر بگوییم باستانی میباشد که نیاز مسلما لطیف هنری، مهارت و علم خاصی دارااست. مصری ها، یونانی ها و رومی ها کلیه با طریق های ایجاد رایحه آشنا بودند البته در هر هم اکنون تقطیر سیستماتیک عطرها در قرنها وسطی توسط پژوهشگران اهل ایران رخ گرفت. در کشور‌ایران در آخرها هزاره چهارم پیش از به دنیا آمدن در محوطه باستانی سیلک تُنگ‌های کوچک از مال مرمر کشف گردیده که منحصر به فرد محافظت رایحه بودند. ابن سینا دکتر معالج و دانشمند پهناور اهل ایران مبتکر شیوه تقطیر بود، او طرز عصاره گیری از گل ها با به کار گیری از تقطیر را که امروزه به صورت معمول در دنیا گزینه استعمال میباشد را برای او‌لین توشه گزینه استعمال قرار بخشید. اولی تجربه عطرسازی ابن سینا به کار گیری از گل رز بوده میباشد. نحوه های تقطیر در کشورهای شرقی به صورت قابل توجهی صنعت عطرسازی و الخصوص دانش شیمی در عالم غرب را پایین تأثیر قرار داده میباشد. زکریای رازی دانشمند پهناور اهل ایران نیز با کشف الکل، نقش بسیار مهمی در گسترش صنعت بو بر عهده داشته میباشد.
نزدیک به ۲۵۰۰ سال پیش ایرانیان باستان از بو و مواد خوشبو کننده به طور زینتی و تجملاتی استعمال می کردند. اهل ایران ها روزمره بدنشان را با مواد معطر را شستشو می دادند و همینطور در آب میوه های خویش از موادسازنده خوشبو استعمال می کردند. کشورمان کشور ایران از روزگار باستان یکی مهم‌ترین مرکزها ساخت روغن ها و عصاره های معطر گیاهی بوده میباشد. عطرسازان اهل ایران با خیساندن گلها و گیاهان معطر در روغنهای اشباع گردیده و مخلوط آن‌ها با یکدیگر، عطریات مختلفی صحیح می کردند که در سراسر عالم آیتم استعمال قرار می گرفت.
در طول هخامنشیان پادشاهان هخامنشی، ملکه‌هایشان و بقیه درباریان از رایحه ها و روغن های معطر برای خوشبو و درخشان کردن گیسو راز به کار گیری می‌کردند. مورخین از رایحه فوق‌العاده گرانبهایی به اسم لبی زوس (Labyzos) حافظه می کند که برای آرایش و پیرایش موهای خشایارشاه گزینه به کارگیری قرار می گرفته میباشد. همینطور در قصه سرگذشت استر (Esther) یکی همسران خشایارشاه آمده میباشد که وی به زمان ۶ ماه با روغن مرمکی و ۶ ماه با مواد خوشبوکننده دیگر روغن مالی میشد تا برای مسابقه انتخابی ملکه فراهم شود. در یکی نقوش باستانی کشف گردیده از تخت جمشید، تصویری از سلطان هخامنشی موجود هست که در پشت رمز او دو خدمتکار ایستاده‌اند و یکی آن‌ها حوله و عطردان و دیگری عوددان و عودسوز در چنگ دارااست.
در فهرستی که به دست اسکندرمقدونی، از بخشی از اموال داریوش سوم تهیه و تنظیم گردیده به 14 عطرساز اشاره گردیده و به صورت کلی 40 نفر عطرساز همواره یار سلطان بودند تا فرمانروا مدام به عطریات موردنیاز خویش دسترسی داشته باشد. ابویوسف کندی شیمی دان عرب درقرن نهم میلادی کتابی در رابطه عطرها به اسم شیمی رایحه و تقطیر نوشته میباشد. بیشتراز یک صد راهبرد تنظیم گونه های روغن های معطر و همینطور بیش تر از صد شیوه و فرمان برای بو سازی و ایجاد امکانات بو سازی در‌این کتاب موجود هست.